Krzyż z San Damiano to średniowieczna ikona w kształcie krzyża, powstała w XII wieku i przechowywana w Bazylice św. Klary w Asyżu we Włoszech.
Twarz Jezusa, tak jak to zalecał synod rzymski z 692, nie wyraża cierpienia: „Jego ledwo kiełkujący uśmiech jest pełen słodyczy i melancholii” .
Celem pisania takich ikon był wykład teologii przedstawianego wydarzenia oraz pobudzenie do gorliwszej wiary.
Pozostałe postacie – świadków – to najpierw świadkowie więksi: (jak Chrystus posiadają aureole) Maryja, św. Jan Apostoł i Ewangelista, Maria Magdalena, Maria matka Jakuba oraz setnik
(por. Mk15,38), a następnie świadkowie mniejsi: Longinus i Stephaton. Artysta przedstawił również obserwatora, być może jest to sam pisarz ikony. Na ikonie widnieją również postacie aniołów, świętych patronów oraz prawa ręka Boga Ojca. Po prawej stronie przedstawiony został kogut